Për analistët, me dashuri

1. Fëmijët e moshës 5-6 vjecare kur pikturojnë atë gjë që kanë përpara syve ata në të vërtetë pikturojnë atë ‘gjë’ që ata dinë për të dhe jo së çfarë shohin përpara syve. Analistët tanë janë fajtorë pikërisht sepse bëjnë të njëjtin mëkat dukë menduar se pasqyrojnë realitetin – ky quhet realizëm intelektual.
2. Në çdo diskutim flitet së politikanët janë të “këtillë” dhe “atillë” (siç e kam thënë dhe tjëtërkund, ata nuk janë tjëtër veçse predikuesit që populli kërkon dhe zgjedh me hir apo pahir). Kur dikush analizon një budalla, analisti pa ditur dhe pa kuptuar bie në një nivel më të ulët së objekti i analizës. Dhe nësë rrogat janë joshëse për një punë të tillë, joshëse janë edhe rrogat e politikanëve.
3. Në debate analistësh le të pretendojmë, bashkë më ta, për momentin se “dëgjohet” argumenti. Këta analistë pretendojnë së fitimi i argumetit i jep fitoren kampit përkatës dukë harruar se (1) fitimi i argumentit nuk është fitore në realitet dhe (2) dëgjuesit janë të shurdhër ndaj argumentit, madje edhe ndaj shifrave – ata duan vetëm poezinë. Nuk është pra aspak shokues fakti se në 2012 mbi 95% e botimeve të reja ishin poetike.
4. Po të thoshja së politikani dhe analisti janë një, pjese e të njëjtës monedhë, domosdoshmërisht duhet të shtoja faktin se politikani udhëheq dhe analisti analizon, duke mos harruar se edhe ai (analisti) vetë është objekt i udhëheqjes dhe analizës.
5. Ndryshimi i një analisti nga një analist praktik qëndron në faktin se ky i fundit mbasi ka mbaruar analizën merr kazmën dhe punon në fermën e tij. Qëndrimi i gjatë në ajër të kondicionuar e prish mendimin e pastër, prandaj edhe në supermarkete (malls) të Amerikës sygjerohej jo më shumë se 1 orë.