Preferencat e peshqve

Një artikull postuar tek peshkupauje “kush tradhëton më shumë në një lidhje” ka mbi 205 komente (03.06.2015). Dikush shumë i indinjuar më shkruan: “Si ka mundësi që një artikull idiot merr kaq shumë komente kurse ai qe ke postuar ti (“Ndihmë për Erjonin nga Korca” burim: http://www.peshkupauje.com/2015/06/blogosfera/ndihme-per-erionin-nga-korca-i-cili-vuan-nga) nuk ka marre asnje koment apo sygjerim?

Unë: “Ç’të keqe ka nëse dikush hap vetëm ato faqe interneti që dëshiron?”

X: “Shumë e rregullt sepse nëse do ‘insistonim’ që të hapnin ato faqe që duam ne, atëherë do binim në kundërshtim me këto që themi. Por, a nuk është human apeli i familjes për ndihmë?”

Unë: “Apeli për ndihmë nuk është ‘komandë.’ Ndihma duhet konsideruar vullnetare jo detyruese.”

X: “Të lexosh (apo dëgjosh) kërkesa të tilla për ndihmë është shokuese; por më shokuese është të kuptosh se nga ana tjetër nuk përgjigjet njeri. Dhe unë një apel te tillë e shoh si detyrë për shoqërinë shqiptare.”

Unë: “Nuk do të thotë që njerëzit sepse komentojnë në artikuj të tillë nuk janë përgjigjur. Ose që nuk ndiejnë një sens simpatie per familjen. Ne thjesht nuk e dimë.”

X: “Simpatia nuk mjafton; mënyra si fëmijët (njerëzit me të meta, roma etj.) trajtohen tregon shumë për shoqërinë në fjalë dhe ata që e quajnë veten ‘shqiptar’. Njerëzit komentojë se duan ndryshim, por ata vetë nuk duan te ndryshojnë as gjërat më të vogla rreth tyre. Minimalja që mund të bëjnë është ta përcjellin në rrjetet sociale nga skutat e internetit...”

Unë: “PO të shohim preferencat e ‘peshqve’ do shohësh se jane konsistente – d.m.th., ne vendin e parë “kush tradhëton” me 205 komente; “1 qershori, jo festë për çdo fëmijë” me 5 komente dhe “ndihma për Erjonin” me 0 komente. Kjo do të thotë që peshqit – po të ndjekim llogjikën ekonomike të preferencave te shfaqura – maksimizojnë mirëqënien e tyre dhe janë racionale.”

X: “Kjo tregon edhe një gjë tjetër; atë skutën ku është futur individi shqiptar dhe nga ku komenton e kujton se është pjesë integrale e shoqërisë.”

Unë: “Ose, mendoj, vështirësitë e shoqërisë sonë për të bashkëpunuar; mirëqënia shëndetsore është e mirë publike dhe kur institucioni (shteti) është i pafuqishëm të japë shërbimin e duhur (që është për të gjithë njëlloj siç është dhe rruga që të gjithë e përdorin njëlloj) atëherë kjo është detyrë kolektive dhe kërkon veprim kolektiv.”